ΑΓΓΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ...

Τα μάτια σου
με ταξιδεύουνε,
σε θάλασσες και ωκεανούς.
Σε ήρεμα λιμάνια,
παράδεισους φανταστικούς.

Σαν τα κοιτώ,
αγγίζουν την ψυχή μου...
Σπινθηροβόλο βλέμμα
που φαίνεται σαν ψέμα.

Η ματιά σου η φωτεινή,
πόσα αισθήματα χαρίζει...
Αρκεί να 'ναι ειλικρινή,
για να με αγγίζει...

Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΠΟΥΣΙΑ...

Θα 'ρθούνε βράδυα ατέλειωτα...
Δε θα περνούν οι ώρες,
θα στο θυμίζουν
του ρολογιού οι χτύποι,
το δάκρυ στων ματιών τις κόρες...

Θα σε τυλίγει η μοναξιά,
χωρίς καμία παρουσία,
είναι σκληρή η ερημιά,
θα νιώσεις
τη δική μου απουσία...

Τότε, θα καταλάβεις
τι σημαίνει,
να σου γεμίζουν την ψυχή,
αγάπη και φροντίδα.
Θα νοσταλγήσεις τα παλιά,
χωρίς καμιά ελπίδα...

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΑ ΜΟΥ ΚΑΡΔΙΑ...

Ονειροπόλα μου
καρδιά, σ' αρέσει να ρισκάρεις...
Κι όπου δε σ' αγαπάνε
να πας και να ποντάρεις...

Να δίνεις πάντα πιο πολλά
κι ας πάνε στα χαμένα,
αρκεί να αισθάνεσαι καλά
πως δεν αδίκησες κανέναν...

Ονειροπόλα μου καρδιά
ποτέ δε μετανιώνεις,
όσες φορές κι αν πόνεσες
τους άλλους δε πληγώνεις...

ΑΓΓΕΛΕ ΜΟΥ...

Άγγελε μου,
μια θέση
στα όνειρα σου
χάρισε μου...
Κι εγώ ξέρω
να το εκτιμήσω,
αλλά να θέλεις
στα όνειρα σου
να εισχωρήσω...

Αν δε το θέλεις,
πάλι άγγελε μου
θα σε λέω.
Αρκεί που σε γνώρισα
και στη χαρά μου πλέω...

ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟΥΣ ΗΧΟΥΣ...

Όσο το χέρι μου αντέχει
εγώ θα γράφω στίχους.
Δε φτάνει το μελάνι το χαρτί,
μπρος της καρδιάς τους ήχους...

Πληθώρα τα αισθήματα
πληθώρα και οι πόνοι
κι οι πίκρες σιγοντάρουνε,
για να μην νιώθουν μόνοι...

Όποιος διαβάζει να μπορεί
κάτι να τον αγγίζει,
ο ένας τον άλλον
να αισθάνεται,
κι ας μην τονε γνωρίζει.

ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΔΙΧΩΣ ΤΕΡΜΑ....

Θυμάμαι ήταν άνοιξη
που πέρασες και σε είδα,
ένιωσα τη ματιά σου
ζεστή σαν ηλιαχτίδα...

Έμοιαζες σαν άγγελος
μες στα λευκά σου ρούχα,
κατάλαβες την ταραχή
στο πρόσωπο μου που'χα...

Πόσο η μορφή σου μαγνητίζει,
το καθαρό σου βλέμμα,
το όμορφο χαμόγελο
ψυχή μου δίχως τέρμα...