Ο ΗΛΙΟΣ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ...

Μας χτύπησαν,
μας φρέναραν,
μας έκλεισαν
τους δρόμους.
Ματώσαμε και πήραμε,
τα βάρητα στους ώμους.

Και πόνεσαν
τα πόδια μας
σε πέτρες να πατάμε.
Ο ήλιος της ελπίδας,
κουράγιο προχωράμε...

Μου έφτανε
τα χέρια μας,
που ήταν ενωμένα.
Στα δύσκολα τα αισθήματα
είναι δοκιμασμένα...

ΤΗΣ ΕΡΗΜΙΑΣ ΟΙ ΒΟΛΤΕΣ...

Μη κερνάς
τη μοναξιά,
και φίλη μην την πιάνεις.
Γιατί αν ριζώσει
δίπλα σου,
πίσω μετά δε κάνεις...

Θα νιώσεις τον ιστό της,
σιγά σιγά να σε τυλίγει.
Απομονώνει,
στην αγκαλιά της
να σε πνίγει.

Όταν τη συνηθίσεις,
κλείνουν της ελπίδας πόρτες.
Κι εσύ θα περπατήσεις,
στης ερημιάς τις βόλτες...