ΦΟΒΑΜΑΙ

Φοβάμαι τις μέρες που έρχονται.
Χωρίς εσένα.
Φοβάμαι τις ώρες
που δεν έχω δίπλα μου
κανέναν.

Φοβάμαι όταν νυχτώνει.
Μου λείπει η ζεστασιά σου.
Και η ψυχή παγώνει...

Φοβάμαι που ακούω
τον άνεμο να φυσάει.
Και όχι την φωνή σου
να μου μιλάει...

Φοβάμαι τις τόσες
μαζικές απώλειες.
Που έχω ζήσει
που δεν υπάρχει τίποτα
να μ'αναστήσει...

ΤΟ ΚΕΝΟ

Όταν πονάει η ψυχή
οι ξένοι γίνονται δικοί σου.
Και οι δικοί σου ξένοι.
Κι εσύ σιωπάς.
Βλέπεις και μαθαίνεις...

Γύρω όλα εύθραυστα.
Ανθρωπιά, αγάπη, καλοσύνη.
Ταξίδι που ξεκίνησες.
Που φτάνει; Τι θα μείνει;

Κοιτούν τα μάτια στο κενό,
η σκέψη έχει παγώσει.
Σφίγγουν τα νύχια
στο λαιμό,
μέχρι να ματώσει...