ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ...

Περίμενα από παιδί,
να 'ρθεις στα γεννέθλια μου.
Να με δεις.
Μια τούρτα, ένα παιχνίδι,
Χρόνια Πολλά να πεις.
Ένας κόμπος πάντα να με πνίγει...

Κάθε φορά ίδια ευχή.
Σε ένα αστέρι που σβήνει,
να ελπίζω, να ονειρεύομαι,
κάποια μέρα να γίνει.

Περνούσαν τα χρόνια,
φωτιά η επιθυμία μου να καίει.
Γιατί δε γίνεται αληθινό,
τι φταίει;

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου,
απ' την ανάποδη πλευρά.
Σ' είδα με τούρτα με κεριά,
στη νέα σου οικογένεια.
Στα καινούργια σου παιδιά.

Έγινε το όνειρο,
θρύψαλα, κομμάτια.
Να μου τρυπάει την καρδιά,
να μου θαμπώνει μάτια,
δε θέλω πια γεννέθλια...
Τα σκότωσε η αλήθεια.
 Ξύπνησα απ' τα παραμύθια.

ΚΑΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ...

Μετά απ' την μπόρα,
θα 'ρθει ξαστεριά.
Κι αν δεν έρχεται
αμέσως τώρα,
η πίστη, η ελπίδα,
όλους μας αφορά.

Θα βρεις, θα βρεις.
Το δρόμο που σου ταιριάζει.
Όλοι χαθήκαμε στις δυσκολίες,
για λίγο έσβησε τ' αστέρι μας.
Μα κάπου υπάρχει μια ψυχή,
το ταίρι μας...

Κι αν δάκρυσαν τα μάτια,
και έδιωξε ο πόνος τη χαρά,
όλα κάνουν τον κύκλο τους,
θα 'μαστε οι τυχεροί.
Αυτή τη φορά...

ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ...

Έψαχνα στο πρόσωπο σου,
την χαμένη αθωότητα.
Η ψυχή σου μια γαρδένια,
αγνή πραγματικότητα.
Η φωνή ήταν μεταξένια.

Δεν είσαι εσύ.
Ένα βλέμμα στην κακία,
εγωϊσμό, ματαιοδοξία,
η φωνή άγρια, τραχιά.
Είσαι σε άλλη τροχιά.

Άλλαξες τόσο πολύ,
έχασες ισορροπία.
Η ψυχή σου πως μαράθηκε;
Η ζωή σου, λάθος στάθηκε...

ΣΒΗΣΕ...

Πέρασε στο σήμερα,
σβήσε πια το χθες.
Σκίσε φωτογραφίες,
ό,τι απέμεινε μαζί μ' αυτές...

Γύρισε σελίδα,
πίστεψε σε σένα.
Τις κακές σου εμπειρίες,
άσ'τις για τα περασμένα.

Μια καινούρια αρχή,
να τ' αλλάξει όλα.
Να σαρώσει σαν βροχή,
ξέπλυμα ψυχής,
έχεις αντοχή.

ΚΟΧΥΛΙΑ...

Ήρθες για διακοπές,
στο όμορφο νησί.
Στα γαλανά νερά,
και στον καυτό τον ήλιο.
Ερωτεύτηκες, και μπερδεύτηκες...

Έζησες το όνειρο,
σα να 'ταν παραμύθι.
Σ' ένα μικρό παραδείσο,
που άφησες τα ίχνη...

Και ρούφηξες αγάπη,
σταγόνα στη σταγόνα.
Δεν ήτανε παιχνίδι,
μα της κατάκτησης αγώνα...

Ένα ξημέρωμα,
η μέρα πριν χαράξει.
Ταξίδεψες και έφυγες,
χωρίς να πεις αντίο.
Μείναν κοχύλια μες στα χέρια.
Που μάζευα για μας τους δύο...

ΓΙΑΤΙ...

Βίωσε τον πόνο σου,
για να απαλύνει.
Πικρόγλυκη ανάμνηση,
ύστερα θα μείνει...

Όσο ο χρόνος κυλά,
στην απουσία συνηθίζεις.
Φαίνονται όλα μακρινά,
με μάτια κλειστά,
εικόνες αντικρύζεις...

Δάκρυα θα πλημμυρίζουν,
τα μάγουλα σου.
Ένα μεγάλο γιατί...
Γι' αυτό που έχει συμβεί,
αναπάντητα τα ερωτήματα σου...

Η ΣΚΙΑ...

Θα κυνηγήσω τη σκιά μου,
και θα νομίζω πως είσαι εσύ.
Είσαι στη σκέψη στην καρδιά μου,
κερί αναμμένο στα όνειρα μου...

Θα κυνηγήσω τη σκιά μου,
και θα νομίζω πως είσαι εσύ.
Που ακολουθείς τα βήματα μου,
για να σε νιώθω πιο κοντά μου...

Χάνομαι στις ψευδαισθήσεις,
με όλες τις αισθήσεις.
Νιώθω το άγγιγμα σου,
την αύρα τη δικιά σου.
Μας χώρισες ζωή,
και στην ψυχή μου εσύ,
ως τελευταία πνοή...