ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ

Πέρασες σαν σίφουνας 

και ξέσπασε η μπόρα.

Και ήρθαν τα χειρότερα,

τα δύσκολα τούτη την ώρα.

 

Άναψαν πύρινες φωτιές,

και άφησαν στάχτες και ερημιές.

Και γύρω όλο μαυρίλα.

Τα απομεινάρια μιας ζωής,

σταγόνες της υπομονής.

Δάκρυα μιας βροχής

και ο χρόνος μαχητής.

ΚΟΛΑΣΜΕΝΗ

Δεν θέλω να νυχτώνει,

τα μάτια μου δεν κλείνουν.

Κι εγώ σαν κολασμένη,

στο σπίτι μου κλεισμένη.

 

Άντε να βγει η νύχτα 

μέχρι να ξημερώσει.

Ένας καφές πάνω στον άλλο,

και το μυαλό έχει θολώσει.

 

Αργά σαν μοιρολόι,

χτυπάει το ρολόι.

Στήσαν χορό οι αναμνήσεις,

κι εσύ δεν θα γυρίσεις.