Δεν θέλω να νυχτώνει,
τα μάτια μου δεν κλείνουν.
Κι εγώ σαν κολασμένη,
στο σπίτι μου κλεισμένη.
Άντε να βγει η νύχτα
μέχρι να ξημερώσει.
Ένας καφές πάνω στον άλλο,
και το μυαλό έχει θολώσει.
Αργά σαν μοιρολόι,
χτυπάει το ρολόι.
Στήσαν χορό οι αναμνήσεις,
κι εσύ δεν θα γυρίσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου