Μου φτανε το ρούχο σου,
που 'χε τη μυρωδιά σου.
Να κράταγα στα χέρια μου,
να ένιωθα κοντά σου.
Άφηνα τα αποτσίγαρα
μες στη σταχτοθήκη.
Να φαίνεται λιγότερη,
η απουσία σου απ' το σπίτι.
Πως γίνεται η απόσταση
να μη σε αλλοιώνει,
σε κάθε μου απόφαση
σε σένα να γαντζώνει.
Πέμπτη 20 Μαΐου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΜΟΥ...
Όλα τα ποιήματα-κείμενα από http://www.oparadeisosmou.blogspot.com από την Εύα Παραδείσου (EYA) έχουν κατοχυρωθεί πνευματικά και είναι υπό άδεια Creative Commons Αναφορά προέλευσης-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα Άδεια.
10 σχόλια:
Ο,τι χρειαζόμουν για καληνύχτα!!!
Όλα σε θυμίζουν
απλά και αγαπημένα
πράγματα δικά σου
καθημερινά...
Όπως τραγουδάει η Χαρούλα Αλεξίου.
Πολλά φιλιά Εύα μου.
Μεγάλο πρόβλημα η απόσταση ε; Καλό απόγευμα! :)
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ!!!!!
ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΤΩΡΑ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΠΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΧΕΤΙΣΑ.ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΣΥΓΚΡΙΘΕΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ.
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ.
Εύχομαι να σου δημιούργησε ευχάριστη καληνύχτα porcupine :)
Σαββινάκι μου κι εμένα αγαπημένο μου τραγούδι, δε ξέρω αν σου θύμισα κάτι. Φιλάκια πολλά γλυκιά μου. :)
Η απόσταση άλλοτε ενώνει άλλοτε χωρίζει δραπέτη. Αναλόγως τη δύναμη των αισθημάτων.
Γλυκό μικρό Σκρουτζάκι
είσαι ξεχωριστό άτομο
κι ένα καλό φιλαράκι. :)
Φιλάκια.
πολυ ομορφο και παλι
αυτην την μυρωδια την ειχα παντα με τον μπαμπα μου οταν με αγακαλιαζε
ναι ειμαι χαζομπαμπακιας !!
Skoulikaki μου είσαι γλυκό πλασματάκι :) :)
Το έχω καταλάβει κι ας μη το εκδηλώνεις. Φιλάκια.
Δημοσίευση σχολίου