ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ...

Περίμενα από παιδί,
να 'ρθεις στα γεννέθλια μου.
Να με δεις.
Μια τούρτα, ένα παιχνίδι,
Χρόνια Πολλά να πεις.
Ένας κόμπος πάντα να με πνίγει...

Κάθε φορά ίδια ευχή.
Σε ένα αστέρι που σβήνει,
να ελπίζω, να ονειρεύομαι,
κάποια μέρα να γίνει.

Περνούσαν τα χρόνια,
φωτιά η επιθυμία μου να καίει.
Γιατί δε γίνεται αληθινό,
τι φταίει;

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου,
απ' την ανάποδη πλευρά.
Σ' είδα με τούρτα με κεριά,
στη νέα σου οικογένεια.
Στα καινούργια σου παιδιά.

Έγινε το όνειρο,
θρύψαλα, κομμάτια.
Να μου τρυπάει την καρδιά,
να μου θαμπώνει μάτια,
δε θέλω πια γεννέθλια...
Τα σκότωσε η αλήθεια.
 Ξύπνησα απ' τα παραμύθια.